29. Uchodźcy, procedury i prawa terytorialne: Magdalena Nazimek-Rakoczy

Wydarzenia na świecie niestety sprzyjają wzrostowi liczby migrantów i uchodźców. Nasze media używają, często błędnie, pojęć z języka prawnego, można pogubić się w “specustawach” i wyrażeniach. Jak powinna wyglądać “procedura uchodźcza” wg. przepisów prawa w Polsce? I dlaczego nie zawsze wygląda tak, jak powinna?

O tym w podcaście Reorient mówi Magdalena Nazimek-Rakoczy.

Rozmawiamy m.in. o tym:

🔹 Jakie są różne formy ochrony prawnej dla osób migrujących?

  • Magda opisuje podstawowe: status uchodźcy i ochronę uzupełniającą.

🔹Jak pod względem prawnym wygląda sytuacja osób z Ukrainy, czy są “uchodźcami”?

  • Dotyczy ich ochrona czasowa na terenie całej UE, specustawa w Polsce.

🔹Jak powinna wyglądać tzw. procedura uchodźcza w Polsce, gdyby opierać się na przepisach prawa?

  • Każdy powinien mieć dostęp do procedury, przyjęcia wniosku przez Straż Graniczną lub Urząd ds. Cudzoziemców, powinien odbyć się wywiad, ustalenie tożsamości/obywatelstwa, sprawdzenie pod względem bezpieczeństwa, zbadanie sytuacji w kraju emigracji, zbadanie sytuacji indywidualnej itd.

  • Możliwe umieszczenie w ośrodku otwartym/poza ośrodkiem/w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców.

  • Wydanie decyzji: pozytywne lub negatywnej. Od negatywnej można się odwołać do Szefa Urzędu ds. Cudzoziemców, a jeśli odwołanie będzie rozpatrzone negatywnie, ostatecznie można złożyć skargę Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

  • Jeśli ostateczna negatywna decyzja - obowiązek opuszczenia kraju/zobowiązanie do powrotu i możliwe jest przymusowe wykonanie decyzji (deportacja).

🔹 Od kiedy naruszane są reguły udzielania ochrony międzynarodowej przez Polskę?

  • Zazwyczaj procedury wyglądały zgodnie z przepisami zarysowanymi powyżej, sytuacja zmieniła się w 2015 na przejściu w Terespolu.

  • Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał Polski rząd za winny łamania praw człowieka na przejściu granicznym w Terespolu 23 lipca 2020 r. w sprawie M. K. i inni przeciwko Polsce (skargi nr 40503/17, 42902/17 oraz 43643/17) i ponownie 8 lipca 2021 r. w sprawie D.A. i inni przeciwko Polsce (Skarga nr 51246/17)

  • Teraz obserwujemy łamanie prawa na granicy polsko-białoruskiej - w tym brak przyjmowania wniosków, tzw. pushbacki, naruszenie standardów międzynarodowych itd.

🔹 Jak wyglądają realia Strzeżonych Ośrodków dla Cudzoziemców, co się dzieje z ludźmi, jak już “wpadną w procedurę” zamiast “wypchnięcia za druty”? 

  • Większość osób (poza tymi kategoriami, które w Polsce traktowane są w sposób specjalny i preferencyjny), którym uda się złożyć wniosek, trafia do SOCów na podstawie decyzji sądu. Wbrew nazwie nie są to “ośrodki”, wyglądają jak więzienia, warunki są okropne, dzieci umieszczane są w ośrodkach dla dorosłych, W czasie kryzysowej sytuacji jesienią 2021 stworzono też szczególny ośrodek tymczasowy w Wędrzynie, w którym warunki były poniżej wszelkiej krytyki. 


🔹 Na czym polega odmienne traktowanie różnych grup uchodźców w Polsce?

  • Na naginaniu przepisów, nie stosowaniu niektórych, wprowadzaniu przepisów specjalnych dla różnych kategorii osób. Tak było np. dla osób z Białorusi w 2020 r. (preferencyjne traktowanie), w 2021 w odpowiedzi na kryzys na pograniczu polsko-białoruskim (negatywne traktowanie) i w 2022 r. dla osób z Ukrainy (preferencyjne traktowanie). 

  • Dzieje się tak, ponieważ polityka migracyjna zależna jest od przyjętej ideologii i wizji państwa, co można tłumaczyć przy wykorzystaniu koncepcji praw terytorialnych.

🔹 Co każdy z nas może zrobić aby wpływać na sytuację osób poszukujących ochrony?

  • zwracać uwagę na dehumanizujące słownictwo, np.:
    ’nielegalny migrant’ -> osoba poszukująca ochrony,
    asymilacja -> integracja,
    kryzys uchodźczy -> kryzys humanitarny/przyjmowania uchodźców,
    konflikt na Ukrainie -> wojna w Ukrainie;

  • poszerzać wiedzę o świecie, o sytuacji różnych mniejszościach;

  • być uważnym na to co dzieję się obok (dyskryminacja, przemoc motywowana uprzedzeniami, osoby w trudnej sytuacji);

  • wspierać organizacje eksperckie.

    Polecamy przewodnik “Jak mówić o uchodźcach?” opracowany przez badaczki i badacza z Centrum Badań Migracyjnych UAM.


Ten odcinek powstał dzięki wsparciu Matronek i Patronów na Patronite. Możesz pomóc dobrowolną wpłatą na www.patronite.pl/reorient

-

Edycja dźwięku: www.tostanki.pl

 

Magdalena Nazimek-Rakoczy – prawniczka, filozofka, doktorantka w Katedrze Teorii i Filozofii Prawa na Uniwersytecie Łódzkim. Prezeska i koordynatorka zespołu prawniczego Nomada Stowarzyszenie, wrocławskiej organizacji pozarządowej działającej na rzecz praw człowieka, w tym praw migrantek i migrantów, jak również ​​prawniczką miejskiego punktu informacji WroMigrant we Wrocławskim Centrum Rozwoju Społecznego.

Ekspertka z zakresu legalizacji pobytu i pracy, ochrony międzynarodowej, detencji cudzoziemców oraz przemocy motywowanej uprzedzeniami.

Nielegalny Migrant to jest pojęcie absolutnie nieakceptowalne, ponieważ nie określamy mianem nielegalności osób. Możemy ewentualnie powiedzieć o tym, że jakaś osoba nielegalnie przekroczyła granicę, bądź znajduje się w danym państwie, w danym miejscu, w pewnej nieuregulowanej sytuacji albo nieudokumentowanej sytuacji, ale należy pamiętać, że żaden człowiek nie jest nielegalny.
— Magda Nazimek-Rakoczy, Reorient Podcast #29

Muzyka w intro i outro: Stock Media provided by jnihiser1 / Pond5

Previous
Previous

30. Po co badać islamofobię w Polsce: dr hab. Katarzyna Górak-Sosnowska

Next
Next

28. Prawo muzułmańskie i nowe technologie: dr Ewa Górska